Οι Στουμπάνοι της Νάουσας, δίπλα στην απόκρημνη βόρεια όχθη της Αράπιτσας, όπου σχηματίζεται ο μεγαλύτερος καταρράκτης του ποταμού, είναι ένα από τα πιο εμβληματικά τοπόσημα της πόλης. Συνδέεται με την Επανάσταση της Νάουσας το 1822 και τον θάνατο δεκατριών, κατά την παράδοση, γυναικών που έπεσαν στο ποτάμι της Αράπιτσας, για να μην αιχμαλωτιστούν από τους Οθωμανούς. Γι’ αυτό σήμερα η περιοχή ονομάζεται και Χώρος Θυσίας. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, η οποία καταγράφεται ήδη στα μέσα του 19ου αι.,  οι Ναουσαίες αυτές γυναίκες μαζί με τα παιδιά τους κατέφυγαν στην περιοχή από τα χαμηλότερα σημεία της πόλης, κατά την προσπάθειά τους να βγουν από την πόλη και να σωθούν. Περικυκλώθηκαν όμως από τους Οθωμανούς και αποφάσισαν να πέσουν με τα παιδιά τους στο ποτάμι βρίσκοντας έντιμο θάνατο, για να μην ατιμαστούν και καταλήξουν στα χέρια των εχθρών. Η επίδραση του γεγονότος της θυσίας των γυναικών και η σημασία του χώρου για τους σύγχρονους Ναουσαίους φαίνεται από το ότι στο σημείο αυτό τελείται κάθε χρόνο επιμνημόσυνη δέηση για τις γυναίκες που έχασαν την ζωή τους, ενώ το ίδιο το βασιλικό διάταγμα ανακήρυξης της Νάουσας ως Ηρωικής Πόλης κάνει σαφή αναφορά σε αυτές.